Wyrazy głębokiego współczucia Rodzinie i Bliskim z powodu śmierci śp. Jana Frankowskiego Mieszkańca Wolina, wybitnego pedagoga i samorządowca składają: Burmistrz Wolina Eugeniusz Jasiewicz wraz z pracownikami Urzędu Miejskiego w Wolinie, Przewodniczący Rady Miejskiej w Wolinie Mieczysław Rybakowski oraz Radni.
Jan Frankowski pozostanie w naszej pamięci jako polonista i pedagog z powołania, wieloletni, sumienny i uczciwy działacz samorządowy, propagator języka polskiego i kultury, wspaniały wychowawca, kolega, dusza towarzystwa, erudyta. Zawsze odznaczał się serdecznym stosunkiem do dzieci i rodziców, wyróżniała go wysoka kultura osobista i uprzejmość. W pracy był bardzo zdyscyplinowany i obowiązkowy, polonista i pedagog z zamiłowania, który nie tylko potrafił wytłumaczyć zawiłości języka polskiego, ale również dzielił się swoimi pasjami.
Jan Frankowski urodził się 16.10.1946 r. w Lubrańcu pow. Włocławek, tam stawiał pierwsze kroki od przedszkola, szkoły podstawowej po liceum ogólnokształcące. Świadectwo dojrzałości otrzymał w 1964 r. W 1966 r. ukończył I Studium Nauczycielskie w Szczecinie im. K.J. Gałczyńskiego o kierunku filologia polska. W roku 1976 uzyskał tytuł magistra filologii polskiej na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W roku 1987 ukończył na Uniwersytecie Szczecińskim na Wydziale Instytutu Socjologii studium podyplomowe „Przysposobienie do życia w rodzinie”. Ukończył również studium podyplomowe Uniwersytetu Szczecińskiego na kierunku Integracja Europejska.
W 1967 r. ukończył kurs organizatorów turystyki w Opolu, w 1968 r. kurs wychowania regionalnego w Szczecinie, w 1970 kurs dla lektorów, w 1979 kurs dla aktywu Związku Nauczycielstwa Polskiego w Krakowie. Od początku swojej drogi dydaktycznej (1966 r.) był związany ze Szkołą Podstawową w Wolinie oraz obecnym Zespołem Szkół Ponadgimnazjalnych (dawniej Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza i Mechanizacji Rolnictwa, Zawodowe Technikum Rolnicze w Wolinie, Zespół Szkół Agroekonomicznych w Wolinie). Pracę dydaktyczną kontynuował będąc już na emeryturze, swoją wiedzą dzielił się wówczas z uczniami Publicznego Gimnazjum w Sierosławiu oraz Społecznej Szkoły Podstawowej w Ładzinie. Aktywnie uczestniczył w organizacji uroczystości akademii szkolnych i środowiskowych. Przykładem dla całego grona pedagogicznego i uczniów była jego kultura osobista i sumienność w wykonywaniu obowiązków. Jako nauczyciel i wychowawca brał czynny udział w organizacji kolonii, zimowisk. Będąc opiekunem samorządu szkolnego zapoczątkował i kontynuował comiesięczne wyjazdy uczniów do Teatrów, Prowadził też Koło Miłośników Teatru. Swoimi zainteresowaniami przyciągał również dorosłe środowisko, Był organizatorem cyklicznych wyjazdów mieszkańców Gminy Wolin do teatru, opery, operetki w Szczecinie.
Jego pasja i zaangażowanie w propagowaniu języka polskiego, kultury, teatru i poezji w dużej mierze przyczyniały się do tworzenia historii wolińskiej oświaty. To z jego inicjatywy w 1993 r. odbył się „I Miejsko-Gminny Konkurs Recytatorski o Nagrodę Przewodniczącego Rady Miejskiej w Wolinie”. Trwa on nieprzerwanie od 25 lat. Jan Frankowski niejednokrotnie był przewodniczącym jury, przygotowywał również swoich uczniów do występów na tym konkursie. Od 1966 r. do 1972 r. pełnił funkcję drużynowego i szczepowego organizacji Związku Harcerstwa Polskiego działającej przy szkole. W latach 1967-1977 dodatkowo uczył w szkolnictwie dla dorosłych (szkoła podstawowa, liceum ogólnokształcące dla pracujących) Od 1969 do 1979 pełnił funkcję wiceprezesa ogniska Związku Nauczycielstwa Polskiego przy Zbiorczej Szkole Gminnej w Wolinie. W latach 1980-1981 (do 13.12.1981 r.) był członkiem NSZZ „Solidarność”. Był również wychowawcą internatu prowadzonego przez Liceum Ekonomiczne i Zasadniczą Szkołę Rolniczą w Wolinie (od 1972 r.). Jako pedagog chętnie dzielił się doświadczeniem z innymi nauczycielami. Dobrze poznawał warunki rodzinne swoich wychowanków, dbając o tych którym potrzebna była pomoc materialna i w nauce. 1 września 1988 roku został skierowany do pracy jako pedagog w Poradni Wychowawczo- Zawodowej w Wolinie. Odbył miesięczny staż pedagogiczny w Wojewódzkiej Poradni Wychowawczo – Zawodowej w Szczecinie, w której to wysoko oceniono jego działalność diagnostyczną i pracę. Był współautorem ankiety dla dzieci zagrożonych niedostosowaniem społecznym, która została zatwierdzona przez Zarząd Główny Towarzystwa Zapobiegania Narkomanii w Warszawie.
Szczególnie wyróżniająco prowadził działalność mającą na celu zwalczanie patologii społecznej, za co został wyróżniony Honorową Odznaką Zarządu Głównego Towarzystwa Zapobiegania Narkomanii w Warszawie. Był uczestnikiem Krajowego Zjazdu tego Towarzystwa. W zakresie spraw opiekuńczo- wychowawczych utrzymywał ścisły kontakt z Inspektorem Oświaty i Wychowania, Dyrektorami szkół, nauczycielami. Udzielał wskazówek i porad odnośnie eliminowania trudności w nauce i trudności wychowawczych. Wyróżniająco prowadził biblioteczkę Poradni, którą sam zorganizował, służył swoją pomocą w pedagogizacji rodziców.
W Społecznej Szkole Podstawowej w Ładzinie pracował w latach 2003 – 2010 (od początku istnienia placówki) uczył języka polskiego, rozwijał zainteresowania teatralne, organizował wycieczki do Książnicy Pomorskiej, teatru, potrafił rozbudzić zainteresowania dzieci. W latach 90 brał udział w licznych seminariach organizowanych przez Sejmik Samorządowy Województwa Szczecińskiego dot. samorządu.
Wybitny samorządowiec od lat związany z PSL, radny pięciu kadencji Rady Miejskiej w Wolinie (1990 – 1994, 1994 – 1998, 1998 -2002, 2006 – 2010, 2010 – 2014). Trzykrotnie pełnił rolę Przewodniczącego Rady (1990 – 1994, 1994 – 1998, 2010 – 2014), kilkukrotnie pełnił funkcję Przewodniczącego Komisji Oświaty, Zdrowia i Spraw Socjalnych. Był również członkiem Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w latach 1997 – 2011. Czynnie uczestniczył w budowaniu wolińskiego samorządu terytorialnego. Przyczynił się m.in. do podpisania umów partnerskich Gminy Wolin z: Venansault (Francja) – 23.04.1994 r.; Kalkar (Niemcy) – 24.03.2012 r.; Walim – 03.08.2012 r. Od 1992 r. członek Wolińskiego Stowarzyszenia przyjaźni polsko – francuskiej. Uczestniczył w pierwszej wymianie polsko-francuskiej w 1992 r. następnie co dwa lata do 2008 r. odwiedzał zaprzyjaźnione Venansault.
Jan Frankowski został odznaczony w roku 1983 r. Gryfem Pomorskim, w roku 1990 nadany został mu Złoty Krzyż Zasługi, w 1994 r. otrzymał dyplom honorowego obywatela Venansault (Francja), w roku 2018 był laureatem wyróżnienia „Woliński Światowid”.
Ceremonia pogrzebowa odbędzie się o godz. 14:00, w dniu 28.07.2018 r. (sobota) w Kolegiacie św. Mikołaja w Wolinie. Od godz. 13:00 ostatnie pożegnanie z śp. Janem Frankowskim.
9 komentarzy
Anonim mówi:
lip 29, 2018
o godzinie 18:43
Był naszym Wspaniałym Kolegą/ze SP i LO w Lubrańcu pow.włocławski/- uczynny i przyjacielski charakter/emanujący Swoją DOBROCIĄ. Ze łzami w oczach Żegnają Cię JASIU Koleżanki i Koledzy z Lubrańca. CZEŚĆ TWOJEJ PAMIĘCI !!!
uczen mówi:
lip 28, 2018
o godzinie 22:07
Czytam to z podziwem i żalem, że odszedł tak potrzebny, wartościowy i bliski wielu ludziom człowiek. Jak wspominam lekcje polskiego to myślę, że Pan Jan znał każdego ucznia, nie tylko pod kątem umiejętności, ale również problemów, sytuacji rodzinnej, wymagał ale też rozumiał nas młodych głupich i zbuntowanych, uczył oprócz polskiego po prostu życia. Dziękuję Panu.
smutny mówi:
lip 28, 2018
o godzinie 13:15
Jak przykro to czytać ,mogę śmiało powiedzieć ,że p.Frankowski był tym milowym krokiem w moim życiu,gdyby nie On nie byłbym tym kim jestem teraz.Żegnaj Jaśko sporo ludzi dużo Tobie zawdzięcza.
woliniak mówi:
lip 28, 2018
o godzinie 12:39
Wyrazy współczucia dla rodziny!
Dawny uczeń mówi:
lip 28, 2018
o godzinie 11:41
Wspaniała osobowość, wspaniały nauczyciel. Dziękuję za wszystko Panie Janie!
Karolina mówi:
lip 28, 2018
o godzinie 9:23
Wspaniały pedagog, oby więcej takich ludzi z pasją
Karol mówi:
lip 28, 2018
o godzinie 8:47
Dobry człowiek… każda lekcja to była przygoda…
Anonim mówi:
lip 27, 2018
o godzinie 21:13
Wielka strata. Żegnaj Janku>
Uczennica mówi:
lip 27, 2018
o godzinie 19:53
… i Jego wieczne… homo sum humani nihil a me alienum puto… wspaniałym doświadczeniem i wielkim przeżyciem było brać udział w jego lekcjach języka polskiego i wychowania do życia w rodzinie, ogromną przyjemnością i zaszczytem było uczyć się od niego jak żyć, być humanistycznie czujnym i reprezentować sobą postawę godną człowieka XXI wieku