W Kamieniu modlili się za ludzi morza

Wiara jest w nas,nikt przez wieki jej nie wytępił,każdy ma swoją, a kościół to instytucja ludzka,😁

Przypominam, że całkowity podbój Prus został przeprowadzony przez Krzyżaków, których sprowadził w 1226 r.Konrad Mazowiecki. Jak się to odbywało i skończyło wie każdy, kto nie spał na lekcjach historii. Co do składania ofiar z dziewcząt, to proszę o link do tego artykułu. Bo portale publikują różne historie zależnie od światopoglądu. W artykule Onetu, na który się pan powołał, jest wzmianka o prof Szafrańskim, który „na podstawie m.in. końskiej czaszki, rozłupanej czaszki 12-letniej dziewczynki oraz kamiennego tłuka wysunął tezę, że Płock był miejscem kultu, gdzie kapłan i kowal w jednej osobie składał ofiary z dzieci przed posągami słowiańskich bogów. Współczesna nauka uznaje, że badacz wyciągnął zbyt daleko idące wnioski. Okazało się, że „jamy ofiarne” to nic innego, jak wczesnośredniowieczne śmietniki, a pal ze stosem kamieni okazał się nie ołtarzem ofiarnym, a częścią zupełnie innej budowli.”

Bóg Izraela, Jahwe zna i uratuje na pewno polskich zeglarzy…

Tak to się odbyło na szczytach władzy. Co do ludności poddanej, to metody nawracania na chrześcijaństwo były bezwzględne. Ci ludzie zostali pozbawieni wiary przodków i własnej tożsamości. Ich wierzenia były wyśmiewanie a ich praktykowanie karano śmiercią. Do tej pory domorośli kaznodzieje na forach opowiadają bzdury na temat obyczajów Słowian, bo nic się nie zachowało i trudno to sprawdzić.
To samo zresztą zrobili konkwistadorzy w Ameryce Południowej. Też w imię nawracania na chrześcijaństwo.

Fakty o okrucieństwie pogańskich Słowian podaje np.Gracjan Bojar-Fijałkowski w swojej książce o św.Ottonie z Bambergu, wyd.ODiSS , 1986, wiem to też od profesora historii, z osobistej rozmowy, byłem na spotkaniu z nim 3 miesiące temu. Nawet w internecie coś o tym znajdziemy, oto fragment o Słowianach w dzisiejszej pn.Polsce, wtedy na rubieżach Polski: „historia związaną z okrutnym zwyczajem zabijania dzieci, zwłaszcza dziewcząt, który doprowadził do wyludnienia Kraju Galindów (okolice dzisiejszej Iławy, Nidzicy). Matki potajemnie ukrywały dziewczęta skazane na zabicie (może chodziło o składanie bożkom ofiary, a być może rodziło się za dużo dziewczynek). Za to matkom obcinano piersi, by więcej nie mogły karmić. Autor pisze dalej, że wieszczka pomogła kobietom się zemścić, wskutek czego Galindowie zostali w pień wycięci, a potem ten bezbronny kraj ogołocili doszczętnie Sudawowie (Jaćwingowie). Ten bezludny teren pokryty został lasem na kilkadziesiąt lat. Podobnie pisze o tym A. Bruckner.Zakonnik Chrystian misjonarz na Prusach ratował takie dziewczęta, kupując je od Prusów.

Co do Warcisława (chrzest w Usedom), to:
” Warcisława prawdopodobnie w Merseburgu przyjął chrzest, gdzie przebywał oddany do niewoli saskiej, przez swego ojca (ok. 1105). Praktyka ta była powszechnie stosowana w średniowieczu, celem zapobieżenia dalszych walk pomiędzy zwaśnionymi stronami. Według Tomasza Kantzowa, pomorskiego kronikarza, samodzielne rządy po wypędzeniu Świętobora z kraju, książę Warcisław objął w 1106[4]. Ze swoją religią książę nie obnosił się wobec podległej mu ludności. Nie mógł zresztą narzucać swej woli arbitralnie, bo był zależny od powszechnie panujących zasad ustrojowych na Pomorzu i decyzji wieców[5]”.
Czyli chrzest nie zmienił obyczajów autochtonów (przy czym nie do końca wiadomo jakie one były) i wpis ŚWINOUJŚCIAKA to propaganda z cyklu: dobrzy chrześcijanie nawrócili złych pogan i odtąd wszyscy żyli długo i szczęśliwie.

Tradycyjna kultura Prusów wydaje się w tym okresie na tyle silna, że skutecznie opierała się pojawiającym się chrześcijańskim treściom, zarówno tym niesionym na drodze pokojowej, poprzez misje, jak też przy użyciu miecza. Co najmniej od XI wieku można odnotować wyprawy na ziemie pruskie polskich królów i książąt.Poprzez siłę oręża, pod groźbą śmierci, chcieli sąsiedzi narzucić Prusom swoją władzę i zmusić ich do przyjęcia chrztu, póki co bezskutecznie. Gall Anonim napisał o Prusach, że ani mieczem nauczania nie dało się serc ich oderwać od pogaństwa, ani mieczem zniszczenia nie można było tego pokolenia żmij wytępić. Częstokroć wprawdzie naczelnicy ich pobici przez księcia polskiego szukali ocalenia w chrzcie; lecz znów zebrawszy siły wyrzekali się wiary chrześcijańskiej i na nowo wszczynali wojnę przeciw chrześcijanom.

Może prześledzimy jak to było naprawdę, pomijając chrześcijańskie legendy, które mają na celu zafałszowanie historii i własnych okrucieństw popełnianych w „imię wyższych idei” – coś jak ISIS.

Kiedy w 997 roku przybył do Prus wraz z towarzyszami św. Wojciech (Wojciech Sławnikowic) i najpewniej na wiecu starał się przekonać mieszkańców ziem pruskich do nowej wiary, ci na jego ofertę, jednogłośnie i zdecydowanie – jak czytamy w Żywocie I – odpowiedzieli: Nas i cały ten kraj, na którego krańcach my mieszkamy, obowiązuje wspólne prawo i jeden sposób życia. Wy zaś, którzy rządzicie się innym i nieznanym prawem, jeśli tej nocy się nie oddalicie, jutro zostaniecie ścięci. Duchowni nie tylko nie wzbudzili u pogan jakiegokolwiek zainteresowania nową wiarą, ale spotkali się ze zdecydowaną odmową i groźbą utraty życia w razie dalszego przebywania na pruskiej ziemi. Misjonarze nie posłuchali rady pogan, w konsekwencji Wojciech poniósł śmierć z rąk niewiernych, a jego towarzysze ledwie uniknęli podobnego losu.

Pomorze Zachodnie chrystianizował św. Otton z Bambergu, który stosował inne metody niż jego poprzednik, Bernard Hiszpan, nawołujący do przyjęcia chrześcijaństwa w skromnym stroju zakonnym. Wzgardzono nim (dobrze, że nie zabito, jak św.Wojciecha na Pom.Gdańskim), bo wg pogan ktos tak biedny nie zasługuje na wiarę, że cokolwiek mu się uda. Przyjechał więc po samotnym biskupie kolejny biskup, Otton, ubrany w szaty biskupie, w otoczeniu 50 wojów, dzięki czemu zresztą go nie zabito – a przypomnę, owa kraina wtedy była zhołdowana księciu polskiemu, więc były pewne polityczne obowiazki przyjęcia wysłannika, ale nie przeszkodziło to próbie zamordowania Ottona w Wolinie. Misjonarz ten, jak każdy chrześcijański misjonarz nie nawracał siłą, 50 wojów zresztą, niewielka siła zbrojna, to byli ochroniarze biskupa. Widac było CZYM nawraca, gdy synowie pogańskiego możnowładcy nocą wymykali się z zamku w Szczecinie, by wieść z nim rozmowy – przyciągały siła nowej nauki, charyzma świętego. Zerwanie z wróżbiarstwem, nie zewnętrzne imponowanie bożkowi, lecz wewnętrzne nawrócenie do Boga, to bylo wielką nowością.

Miejsce religii jest w kościele.

Wspierać kościół katolicki, który tu utrzymuje się od dawien dawna. Zobaczcie co dzieje się w Niemczech. Podobne katedry zamienione na sale widowiskowe, magazyny, muzea. Muzułmanie z zadkami do góry w modlach.