To był niezwykle ważny dzień dla Wolina. Dzięki złożonym podpisom pod listem intencyjnym, niezwykle historycznie bogata Gmina zrobiła kolejny krok w kierunku wpisania na listę światowego UNESCO pewnych obszarów Wolina. Padła też zapowiedź powstania nowego Muzeum. 

Wszystko w ramach konferencji „VI Wolińskie Spotkania Mediewistyczne” – współorganizowanej przez Muzeum Regionalne im. A. Kaubego w Wolinie, Instytut Archeologii i Etnologii PAN, Muzeum Narodowe w Szczecinie i Gminę Wolin.

– Składając podpisy pod listem intencyjnym miałam świadomość, że to początek procesu wpisania pewnych obszarów Wolina na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Oczywiście zdaje sobie sprawę, że proces dochodzenia (opinie, analizy) do takiego stanu rzeczy potrwa kilka lat. Chcemy także, aby w Wolinie powstało nowe muzeum, w którym mogłyby się pojawić zabytki wypożyczane do innych placówek, obecnie niedostępne dla nas ze względu na niespełnianie wymogów z tym związanych przy drogocennych przedmiotach – powiedziała Burmistrz Ewa Grzybowska.

W Wolinie pojawił się Wiceminister Edukacji i Nauki Panu dr hab., prof. UJ Włodzimierz Bernacki, Wojewodza Zachodniopomorski Zbigniew Bogucki, Dyrektor Instytutu Archeologii i Etnologii PAN prof. dr hab. Marian Rębkowski oraz Ole Toft, Ambasador Królestwa Danii w Wolinie.

Wczesnośredniowieczny Wolin stanowi punkt węzłowy historii środkowej i północnej Europy. Będąc w IX-XII wieku jednym z największych ośrodków rzemieślniczo-handlowych nad Bałtykiem, odegrał wielką rolę w dziejach państw północnej Europy. To wieloetniczne centrum stało się obiektem zainteresowania królów, posłów, a także dziejopisarzy łacińskich, arabskich i skandynawskich. Potęga miasta obrosła legendami o wikińskiej twierdzy Jómsborg oraz zatopionym mieście – Winecie. Wolin był jednym z miast, które wpłynęły na oblicze Europy i ją stworzyły. Polskie badania archeologiczne w Wolinie rozpoczęły się w 1952 roku. Od 1953 roku były prowadzone przez Instytut Archeologii i Etnologii PAN. Przez 70 lat, pozyskano ogromną liczbę zabytków oraz danych, stanowiących pierwszorzędne źródła dla historii europejskiej. Zabytki prezentowane były na licznych wystawach zarówno w kraju jak i za granicą. Trzy pokolenia polskich naukowców w toku interdyscyplinarnych badań opublikowało setki prac, wpisując dzieje miasta na karty podręczników historii.