Po trzech latach intensywnej konserwacji do Kamienia Pomorskiego powrócił jeden z najcenniejszych zabytków regionu – wczesnośredniowieczna łódź słowiańska. Ten unikatowy fragment jednostki pływającej, datowany dendrochronologicznie na około 1142 rok, ponownie stanie się częścią ekspozycji Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej.

Przez ostatnie dni w muzeum trwały przygotowania do najważniejszego etapu – montażu specjalnego, drewnianego stelażu, na którym zostaną ułożone zachowane elementy konstrukcji. To właśnie na nim zabytek zyska stabilność i formę umożliwiającą jego właściwe zaprezentowanie zwiedzającym.

– Mamy już gotową specjalną, drewnianą konstrukcję, na której będziemy układać jej fragmenty. Teraz zaczyna się prawdziwa łamigłówka – kilkadziesiąt pojedynczych części trzeba połączyć w jedną całość. Taki trochę „IKEA Early Medieval Edition” – tylko że bez instrukcji i z koniecznością ogromnej wiedzy oraz fachowego kunsztu – żartuje Grzegorz Kurka.

Zachowany fragment liczy około 4,7 metra długości. Obejmuje sześć desek z lewej burty i około 2,5 deski z prawej. Wykonane z dębu planki są bezcennym świadectwem umiejętności dawnych szkutników i technologii stosowanych przez ludność Pomorza we wczesnym średniowieczu. Łódź powstała w okresie, gdy Kamień Pomorski był ważnym ośrodkiem politycznym i handlowym Księstwa Pomorskiego. Przez portowe miasto przebiegały szlaki łączące Słowian nadbałtyckich z kupcami z krajów skandynawskich i Rusi, a także z ośrodkami w głębi Cesarstwa. To właśnie takie jednostki umożliwiały rozwój handlu, wymianę kulturową i utrzymywanie kontaktów dyplomatycznych.

Badacze podkreślają, że z XII wieku znane są jedynie dwa podobne wraki z terenu Pomorza. Każdy fragment tego typu ma więc ogromne znaczenie dla archeologów i historyków. Oprócz wartości naukowej, łódź kamieńska jest także symbolem lokalnej tożsamości – świadectwem wielowiekowych związków mieszkańców regionu z morzem.