Przystań Morska w Wolinie pnie się do góry! [ZDJĘCIA]

NA TACZKĘ CAŁĄ ŚMIETANKĘ GMINY WOLIN I KLUB BIZNESOWY

czy ktoś nam wytłumaczy w którym miejscu będzie kąpielisko dla mieszkańców czyżby Pani Burmistrz nas oszukała gdzie ta plaża chyba do wody będziemy skakać z wysokiego betonu?????

Grzyba na taczce wywieźć z tego miasta juz więcej spier.. się nie da

Jak można było kosztem plaży robić to brak słów.

CD cyklu artukułów, z którymi Pani Burmistrz powinna się zapoznać i ustalić dlaczego nic w tym kierunku nie czyni:

Pani Małgorzata KLIMKOWSKA Kierownik OPS Wolin a

Pani Ewa DELĄG to BRAKORÓBSTWO skutecznie przed Panią Burmistrz UKRYWA ?!

artykuł szósty

„Ubóstwo jest problemem zarówno w Polsce, Europie, jak i na całym świecie”.

Jako problem społeczny jest naruszeniem ładu i wartości uznawanych przez społeczeństwa.

Jednocześnie ROZWIĄZANIE tego problemu społecznego WYKRACZA poza możliwości jednostek.

SAMORZADY, rządy i organizacje międzynarodowe ZAJMUJĄ się DIAGNOZOWANIEM i PROJEKTOWANIEM działań, które mają OGRANICZYĆ i ROZWIAZAĆ problem ubóstwa.

Czy i jak ograniczać i rozwiązać ten problem zależy od decyzji politycznych decydentów i realizowanych polityk publicznych.

Zdefiniowanie ubóstwa jest TRUDNYM zadaniem ze względu na jego ZŁOŻONOŚĆ. Najprościej ubóstwo finansowe oznacza niedostatek pieniędzy w stosunku do potrzeb, ale z takim ubóstwem łączy się wiele innych kwestii, których nie należy pomijać. Do takich kwestii należą np.:

• poziom niezaspokojenia potrzeb i jego konsekwencje,
• wykluczenie z życia społecznego,
• ograniczenia życiowe i ograniczone szanse życiowe,
• wpływ na zdrowie psychiczne i fizyczne,
• poczucie bezradności,
• stygmatyzacja w społeczeństwie, strach przed poniżeniem i niesprawiedliwością,
• złe traktowanie przez instytucje,
• zróżnicowane czynniki zagrożenia ubóstwem – wiek, płeć, miejsce urodzenia, religia i inne,
• związki ubóstwa z innymi problemami społecznymi,
• ustrój gospodarczy i polityka gospodarcza państw.

Definicja ONZ

„Ubóstwo to ograniczenie wyboru i szans życiowych, to naruszenie ludzkiej godności. Oznacza brak możliwości skutecznego uczestnictwa w społeczeństwie. Oznacza też niedostatek żywności i ubrań potrzebnych rodzinie, brak możliwości uczęszczania do szkoły i korzystania ze służby zdrowia, brak dostępu do ziemi, którą można uprawiać lub pracy, żeby móc zarobić na życie, brak dostępu do kredytu. Ubóstwo oznacza również zagrożenie, bezsilność i wykluczenie jednostek, rodzin i społeczności. Oznacza podatność na przemoc i często wiąże się z życiem w niepewnych warunkach bez dostępu do czystej wody i urządzeń sanitarnych.”

Statement of commitment for action to eradicate poverty adopted by Administrative Committee on Coordination, ONZ, maj 1998.

Unia Europejska posługuje się poniższymi definicjami ubóstwa.

Ubóstwo ABSOLUTNE lub skrajne oznacza, że ludzie nie mają podstawowych środków niezbędnych do życia. Na przykład głodują, nie mają czystej wody, odpowiedniego miejsca do mieszkania, wystarczającej odzieży czy leków i walczą o przetrwanie.

Ubóstwo WZGLĘDNE występuje wtedy, gdy poziom życia i dochodów niektórych osób znacznie odbiega od ogólnej normy kraju lub regionu, w którym żyją. Osoby te walczą o to, by żyć normalnie i uczestniczyć w zwykłym życiu gospodarczym, społecznym i kulturalnym.

Zagrożenie ubóstwem lub wykluczeniem społecznym – za zagrożone uznaje się osoby i rodziny, które żyją w ubóstwie względnym lub w poważnym niedostatku materialnym lub wykazujące bardzo niską intensywność pracy.

Wskaźniki statystyczne NIE POKAZUJĄ tego, jak wygląda życie ludzi doświadczających ubóstwa.
Za liczbami kryją się trudności życia codziennego, problemy rodzinne, osobiste niepowodzenia, niesprawiedliwości i poniżenie.

Głos wyrażający bezpośrednie doświadczenie tych problemów powinien być brany pod uwagę, gdy jako społeczeństwo zastanawiamy się, dlaczego nasza pomoc nie zawsze jest skuteczna i jak ją zmienić, aby była lepsza.

Ubóstwo to:

Brak podstawowych środków do życia

„Stać mnie wyłącznie na tanie jedzenie; owoce i warzywa dla dzieci są zbyt drogie; nie stać mnie na rybę; zdrowa żywność jest dla mnie za droga. Nie żyję, tylko wegetuję. Moje dzieci widzą, że nie mają tego, co inni.”

Izolacja

„Straciłem przyjaciół, bo nie mogę uczestniczyć w ich zajęciach; nawet udział w grupach samopomocy wymaga czasu i pieniędzy; nie mam czasu i pieniędzy na uczestniczenie w dyskusjach. Nie stać mnie na codzienną gazetę; książki, a szczególnie literatura naukowa, są zbyt drogie.”

Biurokracja i brak informacji

„System jest zbyt skomplikowany. Nie wiem, gdzie można co dostać. Spałem w kartonach na ulicy. Miałem wybór – umrzeć tam, albo wziąć życie z powrotem w swoje ręce. Poszedłem do opieki społecznej, żeby pomogli mi znaleźć dom. Spotkałem się tam z ogromną biurokracją. Musiałem opowiadać swoją historię kilka razy różnym osobom i minęły lata, nim dostałem dom. Zawsze gdy opowiadam swoją historie urzędnikom, spotykam się z ogromnym współczuciem, ale zasady zabraniają im udzielania skutecznej pomocy.”

Brak szacunku i brak nadziei

„Sposób, w jaki ludzie na ciebie patrzą jest poniżający. Nie uważają cię nawet za człowieka. Bardzo poniżające jest bycie wyłączonym z podejmowania zwykłych decyzji, które mają wpływ na codzienność. Czasami ma się wrażenie, że zwierzęta są lepiej chronione. Jeśli ktoś pobije psa, dostanie wyrok i pójdzie do więzienia, podczas gdy jeśli pobijesz kogoś z nas, nie jestem pewien, czy tak się stanie. Czasem mam wrażenie, że psy są lepiej chronione niż Cyganie. Od lat nic nie zmieniło się na lepsze. Nie mam przyszłości. Czuję się trochę jak Don Kichot. Ciągle walczę z wiatrakami i nie ma już prawdziwej nadziei. Oddajcie nam naszą przyszłość!”

Brak godnej pracy

„Pracuję nielegalnie. Nie dlatego, ze sądzę, że tak jest lepiej – jestem w pełni świadom konsekwencji tego, ale to dla mnie jedyny sposób, żeby mieć pracę. Ludzie żyją z niczego. Nasze pensje są głodowe. Pracodawcy nie szanują nas ani naszych praw.”

Lęk o dzieci

„Nie mogę zaprosić do domu przyjaciół moich dzieci, bo mój dom jest za mały. W związku z tym moje dzieci też nie są zapraszane. Również stają się wykluczone. Żyjemy w ukryciu. Potrafię sobie odmówić wielu rzeczy, ale moje dzieci mają prawo do godnego życia. Problemem nie jest to, że czasem kończą się pieniądze. Prawdziwym problemem jest to, że całe życie tak żyjemy, a nasze dzieci w tym wyrastają.”

Opinie uczestników VI, X i XI Europejskich Spotkań Osób DOŚWIADCZAJĄCYCH Ubóstwa zorganizowanych pod auspicjami

prezydencji austriackiej w 2006 r.,

prezydencji węgierskiej w 2011 r.

i prezydencji duńskiej w 2012 roku.

(Przewodnik EAPN nr 6: Ubóstwo i nierówności w Unii Europejskiej, 2014, s. 11)

Szanowna Pani Burmistrz

Wymienione na wstępie osoby:

Pani Małgorzata KLIMKOWSKA Kierownik OPS Wolin oraz

Pani Ewa DELĄG Sekretarz Gminy Wolin

prowadzą osoby i rodziny UBOGIE naszej Gminy Wolin do KATASTROFY,

a Panią do PRZEGRANIA najbliższych wyborów, czego Pani nie życzymy, albowiem

Pan Waldemar DUBRAWSKI byłby znacznie GORSZY od Pani,

a tylko taki wybór nam się szykuje wiosną 2024 r.

Jeszcze nie jest za późno, jeszcze może Pani to odwrócić czego Pani serdecznie życzymy i deklarujemy wszechstronną pomoc w tym zakresie.

cdn.

CDN cyklu artykułów, z którymi Pani Burmistrz powinna się zapoznać i ustalić dlaczego nic w tym kierunku nie czyni:

Pani Małgorzata KLIMKOWSKA Kierownik OPS Wolin a

Pani Ewa DELĄG to BRAKORÓBSTWO skutecznie przed Panią Burmistrz UKRYWA ?!

artykuł drugi

„ZATRWAŻAJĄCY raport o ubóstwie w Polsce. Skala biedy WZROŚNIE”

Choć na przestrzeni ostatnich kilku lat skala skrajnego ubóstwa w Polsce zmalała, przez postępujący kryzys gospodarczy i galopująca inflacja wszystko się zmieni. Według najnowszego raportu Europejskiej Sieci Przeciwdziałania Ubóstwu, poziom biedy będzie rósł i wróci do wysokiego poziomu sprzed 2015 roku.

– Kiedyś mówiliśmy, że bieda w Polsce ma twarz dziecka,

TERAZ BĘDZIEMY CORAZ BARDZIEJ PRZYZWYCZAJALI SIĘ DO MÓWIENIA, ŻE BIEDA MA TWARZ OSOBY STARSZEJ i NIEPEŁNOSPRAWNEJ – ocenił szef organizacji, prof. Ryszard Szarfenberg.

Mowa o corocznym raporcie European Anti-Poverty Network Polska, „Poverty Watch”.

Wynika z niego, że ostatnie lata przyniosły spadek skrajnej biedy wśród Polaków. W 2020 roku w biedzie żyło 5,2 proc. Polaków, a rok później – już 4,2 proc. Oznacza to, że w 2021 roku, w skrajnym ubóstwie żyło ok. 1,6 mln Polaków.

Za ubóstwo SKRAJNE uznaje się sytuację, w której dochody nie starczają na zaspokojenie podstawowych potrzeb, co zagraża zdrowiu i życiu człowieka. Szacuje się ten wskaźnik na podstawie tzw. MINIMUM EGZYSTENCJI szacowanego przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych (IPiSS). W 2021 roku GRANICA ubóstwa skrajnego dla jednoosobowego gospodarstwa domowego wynosiła 692 złote, natomiast dla gospodarstwa domowego 2+2 – 1868,4 zł.

Badacze oszacowali także poziom tzw. ubóstwa relatywnego, czyli stanu, w którym wydatki gospodarstwa domowego wynoszą mniej, niż 50 proc. przeciętnych wydatków. W 2021 relatywne ubóstwo dotyczyło około 4,6 mln Polaków.

Kolejnym wskaźnikiem, obliczonym w raporcie EAPN, jest poziom wykluczenia społecznego, które ustalane jest na bazie tzw. minimum socjalnego, szacowanego przez IPiSS. Wydatki poniżej tego minimum oznaczają, że członkowie danego gospodarstwa domowego żyją na niższym poziomie, niż minimalnie wystarczający społecznie i biologicznie. W 2021 roku dotyczyło to 40,7 proc. osób w polskich rodzinach (w 2020 roku – 41,4 proc.).

– Są to duże liczby i nawet jeśli one się zmniejszają, to rząd i samorząd nie powinny spoczywać na laurach. To są miliony osób w trudnej i bardzo trudnej sytuacji materialnej
– zaznaczył prof. Ryszard Szarfenberg, przewodniczący EAPN. Jak dodał, mowa o osobach, które wciąż nie mają w swoich domach i mieszkaniach łazienki i których nie stać na zakup dobrej jakości żywności.

Choć w porównaniu roku 2020 do 2021 widać poprawę lub nieznaczną zmianę na gorsze poszczególnych wskaźników, skala ubóstwa w Polsce nadal utrzymuje się na wysokim poziomie. SZCZEGÓLNYM PRZERAŻENIEM NAPAWAJĄ JEDNAK PROGNOZY NA ROK BIEŻĄCY i NASTĘPNY.

Jak wskazuje EAPN, SKALA BIEDY SKOCZY w Polsce O CO NAJMNIE 2 PUNKTY PROCENTOWE.

Tym samym, WRÓCI DO POZIOMU SPRZED 2015 roku, gdy ta sytuacja zaczęła się poprawiać.

– Od 2015 roku nastąpił bardzo duży wzrost publicznych nakładów finansowych na dzieci. Wprowadzono przede wszystkim świadczenie wychowawcze 500+, następnie rozszerzono je na wszystkie dzieci. Później rząd uruchomił rodzinny kapitał opiekuńczy.

Obecny system świadczeń dla dzieci jest bardzo dobrze rozwinięty. Jest to jeden z powodów, dla których liczba dzieci żyjących w skrajnym ubóstwie spadła z około 700 tysięcy w 2015 roku do 333 tysięcy w roku 2021. Trzeba się z tego cieszyć, ale należy zapytać, dlaczego nadal aż tyle. Szczególnie, że dzieci w ubóstwie relatywnym było wtedy 944 tysięcy – ocenił prof. Szarfenberg.

EAPN podkreśla, że poziom ubóstwa, w tym tego skrajnego, wzrośnie z powodu dużej inflacji, kryzysu gospodarczego, a także dużego napływu uchodźców z Ukrainy.

Wskazuje też, że o ile kilka lat temu bieda dotyczyła przede wszystkim dzieci i rodzin wielodzietnych, teraz będzie ona „mieć twarz SENIORA i osoby NIEPEŁNOSPRAWNEJ”.

– Mimo, że ubóstwo skrajne osób starszych, tj. powyżej 65 roku życia, jest nadal niższe od ubóstwa dzieci – w ubiegłym roku poniżej minimum egzystencji żyło 246 tys. seniorów – to właśnie oni są grupą, która coraz częściej zgłasza się po pomoc żywnościową
– mówi prof. Szarfenberg.

Szanowna Pani Burmistrz

Wymienione na wstępie osoby:

Pani Małgorzata KLIMKOWSKA i Pani Ewa DELĄG

prowadzą osoby i rodziny UBOGIE naszej Gminy Wolin do KATASTROFY a Panią do PRZEGRANIA najbliższych wyborów, czego Pani nie życzymy, albowiem Pan Waldemar DUBRAWSKI byłby znacznie GORSZY od Pani, a tylko taki wybór nam się szykuje.

Jeszcze nie jest za późno, jeszcze może Pani to odwrócić czego Pani serdecznie życzymy i deklarujemy wszechstronną pomoc w tym zakresie.

cdn.